TICKETS

tijdens het vrij podium
word ik een gemis gewaar               
terwijl die jongen op zijn gitaar
een liefdeslied inzet
gaan mijn gedachten naar die avond
met mijn ouders
in dat dure restaurant
langs die akelige dreef
ik geloof dat het mijn verjaardag was
en ik veroorzaakte een schokgolf
door ter hoogte van het dessert te vertellen
dat ik eigenlijk niet graag leef

De voorstelling Dansen Drinken Betalen kende zijn dernière op Theater aan Zee 2012, waar het een van de laatste evenementen was in de legendarische Club Terminus. Een verstripping van de tekst begon zich heel erg op te dringen! En inmiddels is het zover!

Een stadsverhaal dat – zonder aan pikkedieverij te doen - qua humor en levensgevoel sterk verwant is aan JD Salingers “The Catcher in The Rye”. We volgen een tienermeisje. Ze is van huis weggelopen. En probeert op  te gaan in het nachtleven van een niet nader genoemde stad. Waar niemand haar lijkt op te merken. En is er eigenlijk wel iemand die haar zoekt?

Verlaten winkelstraten, bloemenverkopers, nachtwinkels, dat bruine café waar ze die blauwe drankjes schenken,... En dan is er die jongen nog. Met dat donker leren vest. Die toen zo vriendelijk tegen haar was. Is er iets te doen vanavond?

Tekst & regie: Adriaan Van Aken/ Spel: Sara Vertongen/ Muziek: Ephraïm Cielen, Rudy Trouvé & Youri Van Uffelen/ Video: Yoohan Leyssens.

--> vind de tekst in pdf-formaat onderaan deze pagina!
 
CLUBVERSIE

Dansen Drinken Betalen is een voorstelling die dusdanig mee is met zijn tijd dat er zelfs een clubversie van bestaat. Die spelen we op 4 augustus 2012 in de laatste 'vuile' concertplek van Vlaanderen: Club Terminus in Oostende tijdens Theater aan Zee 2012, nadat u ze eerder al kon meemaken in Het Depot, Petrol en 4AD. Een speciale 'extended' versie met extra muzikanten, voor een staand of rondhangend publiek en met een bar die openblijft. Zoals theater veel te weinig te zien en te beleven is.    

IN DE PERS:

Motor is het dienstbare vertelspel van Sara Vertongen, gepokt en gemazeld bij het gezelschap. Ze laat zich als een vis meedrijven op de uitgerekte muzikale flow van Rudy Trouvé, Ephraïm Cielen en Youri Van Uffelen, en hoeft aan haar voorkomen maar wat kwetsbaar je-m’en-foutisme toe te voegen om een typische tienerdochter te worden. Regisseur Adriaan Van Aken toont in zijn tekst een neus voor details en schijnbaar zinloze observaties. Ze spoelen af en aan, maar op het eind vind je jezelf terug in een zee van anonieme stadsmelancholie. Als puberportret zit Dansen Drinken Betalen er knal op, maar meer nog als evocatie van de algemeen menselijke stuurloosheid. Vooral omdat die hier toch zo koesterend werkt. Je zou willen dat het bleef duren, en dat is zeldzaam in theater.(Wouter Hillaert in De Morgen)

Het eigenzinnige muziektheatergezelschap Braakland/ZheBilding verblijdt Vlaanderen weer met een nieuwe voorstelling. De naam Rudy Trouvé op de affiche trekt alvast het nodige publiek, maar niet alleen hij maakt het mooie weer in de intiemste en mooiste theaterlocatie van het land, de Molens van Orshoven in Leuven. Het stuk “Dansen Drinken Betalen” is van de hand van Adriaan van Aken, die samen met dramaturg/partner in crime Stijn Devillé van BZB alsmaar beter op elkaar en op actrice Sara Vertongen ingespeeld raakt. De synergie die er onontkoombaar ontstaat tussen tekst, spel en de sublieme muziek (Rudy Trouvé, Youri van Uffelen & Ephraïm Cielen) maakt er volwaardig muziektheater van. (Helena Desiron op Cutting Edge.be)

Dansen drinken betalen is een citytrip in alle betekenissen van het woord. Sara Vertongen vertelt het verhaal. Ze staat voor een decor van beeld en klank. Soms flitsen de stadsgezichten versneld voorbij. Een enkele keer trekt iedereen zich terug. Dan vertellen de beelden zichzelf en lijkt het alsof de winkelvitrines aan je oog voorbijtrekken. Met de muziek van Ephraïm Cielen, Rudy Trouvé en Youri Van Uffelen erbij wordt het indrukkenpalet compleet. Het zijn vaak dromerige ambiancestukken, een soort Brussels by night in het theater. Bij momenten volstaat de melodica of een elektrisch snoer als klankbron; soms laten de muzikanten het beest los met rockriffs. Alles bij elkaar wordt het een stadsroman, een roadmovie, een city-trip. Dansen drinken betalen is een kleurrijk stadsportret, appellerend aan alle zintuigen. (Geert Sels in De Standaard)

Ook met hun nieuwe productie Dansen, Drinken, Betalen weten de braaklanders te overtuigen. De tekst - een monoloog geschreven door regisseur Adriaan Van Aken - is een aaneenschakeling van rake observaties. Actrice Sara Vertongen heeft niet veel nodig om je mee te zuigen in haar relaas. Met een authentiek ‘meisjesachtige’ lichaamstaal geeft ze vorm aan de figuren die zich onzichtbaar rondom haar bewegen. Op de achtergrond toont een projectiescherm het nachtelijk gelaat van de stad - een videomontage van Yoohan Leyssens, die ook De Zaak Alzheimer monteerde. Het geheel wordt begeleid met live muziek. ‘Begeleiding’ is eigelijk niet het juiste woord: de muzikanten Rudy Trouvé, Youri Van Uffelen en Ephraïm Cielen geven het beste van zichzelf. Drumstel, keyboards en gitaren vormen een Grieks koor dat de actie becommentarieert en vaak zelfs stuwt. Vooral het breekbare sextet van melodicas, tegen het einde van de voorstelling, beklijft. De grenzen tussen toneelstuk en concert vervagen. BZB noemt het - toepasselijk - muziektheater. Wat bijblijft is een knap stuk theater, een meeslepend spektakel, gebracht in een kleine zaal, maar een gróót publiek waardig. (Joos Roets in Veto)